Ode aan mijn zusje

Ik heb een column geschreven voor Metro over mijn zusje, die gepubliceerd wordt als ik genoeg stemmen krijg, helpen jullie met stemmen?
Dit is de link:

http://www.metronieuws.nl/lezerscolumn/anne-blossom/actueel/2015/05/ode-aan-mijn-zusje

Ik ga op vakantie en ik neem mee…

Hoi lieve allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik deze blog de wereld in heb geslingerd.
Mijn nieuwe tactiek van een heleboel leuke dingen doen en lekker genieten blijkt te werken, dus ik kom tijd tekort! Gezellige dingen met vriendinnen, feestjes, carnavallen, tripje naar Portugal: dit leventje bevalt me wel!
Ik zit inmiddels ook alweer twee weken in mijn nieuwe kamertje (ook wel: paleisje) in Utrecht, dat al echt mijn eigen plekje begint te worden: leuk!

Twee weken geleden ging ik met vriendin Mandy een paar dagen naar Portugal. Ik wilde daar al heel lang een keer heen, maar in de zomer is het nogal onbetaalbaar. De beide dames waren behoorlijk klaar met hun Nederlandse leventjes, dus was dit het perfecte moment om er even heerlijk tussenuit te gaan. En heerlijk was het! Met als enige doel om elke dag minstens één cocktail te drinken, gingen we op pad. We hadden een (veel te) luxe appartement gehuurd  op loopafstand van Albufeira en de zee. Windstil in het zonnetje kon je met blote armen en benen relaxt in een loungestoel vertoeven. Zo werd ons cocktailstreven wel heel makkelijk haalbaar! Natuurlijk verdwaalden we de eerste dag al enorm (voor wie het niet weet, ik verdwaal nog in mijn eigen kleine dorp). Wij dachten dat het toch niet zo moeilijk kon zijn om de trap terug naar ons hotel te vinden: fout gedacht, er bleken ineens overal trappen te zijn. Na een paar uur dwalen en een aantal keer vragen, vonden we de trap gelukkig eindelijk terug.

Het zou ook mijn leventje niet zijn als er geen bizarre dingen zouden gebeuren op deze trip. Zo gingen we een dagje naar Lissabon met de trein. Toen ik een terrasje op liep met een dienblad koffie, stond er een mannetje in de deuropening (denk: Bob Marley-achtig type van in de 40 met ontploft haar en een sigaret). ‘Beautiful, beautiful, you’re so beautiful!’, bleef hij maar over het terrasje roepen.  Hij ging allemaal vragen stellen: waar ik vandaan kwam, hoe oud ik was, waar we naartoe gingen. Ondertussen lag Mandy al de hele tijd helemaal dubbel. Het was ook wel een zeer genante vertoning. Op een gegeven moment zei de man dat hij één keer zou vragen of ik zijn nummer wilde en als ik nee zou zeggen, zou hij vertrekken. Toen hij het vroeg en ik nee zei, ging de man abrupt staan en schreeuwde over het terras dat hij een koning was en dat iemand die met hem was een prinses moest zijn. ‘Ik ben een koning, ik ben een koning!’. Vervolgens stoof hij weg en ging hij verderop toeristen lastig vallen. Een Amerikaan die ook op het terrasje zat, vertelde vervolgens dat de man schizofreen is en daar elke dag zit. Oké heb ik weer: een schizofreen als aanbidder!

Verder hebben we ook een dag een auto gehuurd om langs de prachtige kust te rijden. De enorme rotspartijen waren erg indrukwekkend om te zien. We reden naar het meest zuidwestelijke puntje van Europa: het einde van de wereld, waar je aan alle kanten de oceaan kunt zien.
Ook gingen we nog een avond naar een Fado-diner op aanraden van onze reisleidster. Nou. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Het was een soort snackbar die volgepakt zat met oude mensen, voornamelijk Nederlanders. Het eten was niet bepaald lekker en in plaats van het nogal trieste, authentieke Fado werd er vooral een soort hoempapa gespeeld door de mannetjes, waarop de halfdronken Nederlanders gezellig meejoelden. Gelukkig zaten er twee interessante Amerikanen naast ons en uiteindelijk konden we de lol er wel van inzien. Maar een aanrader was het zeker niet. Wat wel een aanrader was, was een drankje (lees: grootste cocktail ooit gezien met sterretjes, parapluutjes en fruit!) te doen in het Rockcafé, met een liveband die bekende nummers speelde. Dat werd een gezellig avondje!

Nou dat was dus de trip naar Portugal. We wilden ook echt niet meer weg: lekker weer, een relaxte sfeer, een mooie omgeving. Dan denk je: waar maken we ons allemaal zo druk om in Nederland? Dat is dan dus ook mijn goede voornemen geworden: minder druk maken, meer genieten. Ook deden alle koekjes die ik de hele dag at in Portugal me beseffen dat ik weer eens wat gezonder bezig moet gaan. Ik las daar ook een artikel over dat wandelen helemaal geniaal is voor de mens: helpt tegen stress, laat je helder denken, je verbrandt er meer calorieën mee dan met hardlopen enz. enz. enz. Dus ik heb een wandel-app geïnstalleerd (jajaja!) en ga nu eens proberen naar de stad te lopen vanaf mijn huis.

Als ik nou maar niet verdwaal!

x

New beginnings

Hoi lieve mensen!

Ik zit in zo'n fase dat je denkt: wat zal ik eens doen met mijn leven? Wat vind ik eigenlijk leuk?

Na drama, drama en nog eens drama ben ik echt toe aan nieuwe dingen, leuke dingen ook vooral!

Deze week heb ik dan ook de stoute schoenen aangetrokken en ja gezegd op een kamer in Utrecht (ik ben altijd heel goed in éindeloos twijfelen en voor- en nadelen afwegen, in de trant van: maar het is zo duur, maar het is wel leuk, maar je blijft misschien maar een paar maandjes, maar je mag ook wel eens van het studentenleven genieten...en ga zo maar door..).
Ik ga dan ook éindeloos aan andere mensen vragen wat ik moet doen. Aangezien iedereen het er wel over eens was dat dit goed voor me zou zijn om te doen, was de conclusie dan uiteindelijk toch: laat ik het maar doen. En zo ga ik woensdag mijn handtekening onder het huurcontract zetten: spannend, tijd voor nieuwe avonturen!

Verder liep ik al een tijdje rond met het idee om toch eens een blog te gaan schrijven. Mijn blogs over mijn avonturen in Parijs zorgden voor zoveel lieve en positieve reacties. Maar daarna leek mijn leven nogal kleurloos vergeleken bij al deze avonturen. Hierover schrijven leek me nou niet bepaald boeiend om te lezen. Ik heb nu natuurlijk alsnog geen idee of mensen zitten te wachten op mijn eindeloze geneuzel, maar volgens mijn oom kan ik een ellenlang verhaal schrijven over helemaal niets, dus wie weet! En ook al mocht niemand het lezen, zo kan ik in ieder geval mijn ei kwijt :) Ik snap natuurlijk helemaal niks van het hele technische van een blog maken, maar daar kom ik vast nog wel een keer achter. Sorry dus voor het niet-spannende uiterlijk, zonder spannende filmpjes, plaatjes en achtergronden. 

Verder heb ik nog een heleboel andere (wilde) ideeën voor bezigheden in mijn hoofd (eindelijk eens leren hoe je zo'n vette kunstige koffie maakt door barista te worden, mijn Unicef bezigheden nieuw leven inblazen, iets aan beweging gaan doen in Utrecht, eens wat nuttigs voor later gaan uitvreten, met een buitenlandproject mee, mijn eigen taartjes verkopen, vrijwilligers werk doen, een baantje zoeken, op wereldreis, uitzoeken wat ik volgend jaar ga doen, hobo leren spelen, naar leuke concertjes en feestjes gaan etc. etc. etc....)

Over al deze avonturen (of enorm saaie dagen, waarop ik me totáal verveel) zal ik jullie op de hoogte houden op deze blog. En over allerlei andere dingen die me bezighouden of interesseren of.. nou ja ik zie wel wat in me op komt :) 

Jullie horen van me!

Bisous,

Annemiek